 |
| Παρουσίαση βιβλίου Guy Verhhofstadt |
Οι πέντε βασικές προτεραιότητες του
Μητσοτάκη είναι: αξιοκρατία, αλληλεγγύη, αριστεία, αξιοπιστία, ανάπτυξη. Ας τα πάρουμε ένα- ένα αλλά όχι με τη σειρά.
Δεν υπάρχει κόμμα, πολιτικός η πολίτης στην Ελλάδα που να μη θέλει ανάπτυξη. Όλοι
για ανάπτυξη μιλάνε αλλά ανάπτυξη δεν έρχεται. Δεν μας λέει κάτι καινούργιο και
ούτε μας εξηγεί πως θα έρθει η ανάπτυξη.
Με την
αριστεία δεν ξέρουμε τι εννοεί ο ποιητής. Εάν εννοεί οι άριστοι να βρίσκονται
στη κορυφή περιέχεται στην αξιοκρατία γιατί καθένας βρίσκεται εκεί που του αξίζει.
Οι άριστοι είναι στη κορυφή, οι μέτριοι στη μέση και οι άλλοι χαμηλότερα. Πιθανότερο
είναι να εννοεί αντί για μέτριες επιδόσεις να επιδιώκουμε άριστες. Αυτό είναι λάθος
γιατί δεν θα έχουν όλοι άριστες επιδόσεις. Λόγω ικανοτήτων η προσπάθειας, άλλοι
έχουν άριστες επιδόσεις, άλλοι καλές, άλλοι μέτριες και άλλοι χαμηλές. Έτσι είναι
οι άνθρωποι. Το θέμα είναι οι άριστοι και όχι οι μέτριοι να βρίσκονται στη κορυφή
που όπως προανέφερα είναι αποτέλεσμα της αξιοκρατίας. Κάτι άλλο θα ήθελε να πει
ο ποιητής και ίσως και ο ίδιος να μην έχει καταλάβει. Ίσως εννοούσε την βελτίωση
τόσο σε προσωπικό όσο και συλλογικό επίπεδο. Ενδεχομένως να εννοούσε την ανταμοιβή των αρίστων.
Τώρα πάμε
στα πιο σημαντικά. Πως την εννοεί την αλληλεγγύη; Μήπως εννοεί περισσότερη
αλληλοϋποστήριξη μεταξύ των αποφοίτων του Κολλεγίου; Δεν υπάρχουν περιθώρια για
παραπάνω. Μήπως εννοεί περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κατοίκων των Βορείων
Προαστείων; Να σου δανείζει δηλαδή ο άλλος τη Φιλιπινέζα του εάν σου φύγει η
δικιά σου; Μήπως εννοεί να καλεί ο Καίσαρης στα party του κάτι tres banal τύπους
σαν το Μεϊμαράκη;
H αξιοκρατία και η αξιοπιστία είναι στη περίπτωση αυτή αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες
έννοιες. Ο Μητσοτάκης και η ομάδα του είναι προϊόντα ευνοιοκρατίας και οικογενειοκρατίας. Η ευνοιοκρατία παράγει αναξιοκρατία. Εάν θέλει αξιοκρατία πρέπει
πρώτα από όλα να παραιτηθεί ο ίδιος. Για να σε πιστέψουν σε ένα ψέμα πρέπει
πρώτα να το πιστέψεις και ο ίδιος. Μήπως τελικά το έχει πιστέψει και ο ίδιος το
παραμύθι που μας πούλησε;. Προσπαθώντας να πει ένα ψέμα με το καλύτερο δυνατό
τρόπο, το πίστεψε και ο ίδιος. Δεν είναι Μητσοτάκης αλλά σκέτος Κυριάκος. Αφού
μιλάει για αξιοκρατία ενώ ο ίδιος είναι η προσωποποίηση της αναξιοκρατίας, είναι
υποκριτής και αναξιόπιστος. Όταν το προϊόν της αναξιοκρατίας μιλάει για αξιοκρατία
είναι σαν να λέει: « Είμαι ένας βρωμοψεύτης».
«Δεσμεύτηκα
για μια ΝΔ που θα ακούει την κοινωνία και θα παράγει πολιτική για την ανάγκη
των πολλών και όχι των λίγων» είπε ανάμεσα στα άλλα. Δεν είναι τίποτα άλλο από ελεεινά ψέματα ανάλογα με αυτά που είπε ο Σαμαράς στο Ζάππειο 1 και το Ζάππειο 2.
Είπε αυτά που έπρεπε για να πάρει την εξουσία και μετά έκανε τα αντίθετα. Το ίδιο
και ο Μητσοτάκης. Υπάρχει μία διαφορά. Τα ΨΕΜΑΤΑ του Μητσοτάκη ήδη αποδεικνύονται.
Μίλησε για αλλαγή και αλλαγή δεν έκανε. Μιλάει για αξιοκρατία ενώ είναι εμφανέστατο
ότι υπάρχει μεγάλη αναξιοκρατία.
Λέει ότι
δεν είναι νεοφιλελεύθερος και παρουσιάζει το βιβλίο του Guy Verhofstadt,
Προέδρου της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
(ALDE). Bασικό σημείο της ιδεολογίας τους είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Η Δράση και
οι Γέφυρες ήταν μέλος του ALDE. Γιατί δεν έκανε τη παρουσίαση ο Μάνος,
ο Ανδριανόπουλος, ο Σκυλακάκης η ο Τζήμερος;
Σε ένα σημείο
της ομιλίας του κατά τη παρουσίαση ο Μητσοτάκης είπε. «Θα τα λύσει όμως τα
προβλήματα η πολιτική, μόνο όταν αυτή εκφράζεται μέσα από πολιτικούς, οι οποίοι
έχουν άποψη και με τους οποίος μπορεί να ξέρουν οι πολίτες αν συμφωνούν ή αν
διαφωνούν. Και σίγουρα ο Guy είναι ένας από αυτούς». Ο Guy σίγουρα έχει άποψη και την εκφράζει
καθαρά όπως κάνει ο Μάνος και ο Ανδριανόπουλος. Ο Μητσοτάκης όμως δεν εκφράζει
καθαρά τις απόψεις του. Γιατί οι απόψεις του ανήκουν σε ένα άλλο χώρο από αυτό
της Νέας Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Ανήκουν στο χώρο του ALDE.
Τέλος, οι πολίτες
δεν απορρίπτουν μόνο θέσεις. Απορρίπτουν συνολικά και πολιτικούς όταν καταλαβαίνουν
ότι τους λένε ψέματα. Επίσης απορρίπτουν συνολικά κόμματα όπως η Νέα Δημοκρατία.
Στάθης
