Η τοποθέτηση του Γεωργιάδη στην
αντιπροεδρία έχει δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα. Το ερώτημα είναι εάν
αντιλαμβάνεται ο Μητσοτάκης ότι είναι η αρχή της διάλυσης του κόμματος. Ενδεχομένως
να μην είχε άλλη επιλογή. Εάν του είχε υποσχεθεί την αντιπροεδρία δεν μπορούσε
να κάνει αλλιώς. Οι άλλοι όμως που τον στήριξαν, ήξεραν ότι θα τους βάλει τον
Άδωνι αντιπρόεδρο;
Με την επιλογή Γεωργιάδη πέτυχε
κάποια πράγματα αλλά έχασε άλλα. Ικανοποίησε κάποιους ακροδεξιούς (Μπαλτάκος,
Κρανιδιώτης, Βορίδης, Μαντούβαλος) μέσα στο κόμμα. Αυτό βέβαια είναι σχετικό.
Τους ικανοποίησε από ιδεολογική άποψη διότι ένας ομοϊδεάτης τους είναι στην
αντιπροεδρία. Υπάρχουν όμως προσωπικές διαφορές και έριδες που δεν είμαι σε
θέση ακριβώς να γνωρίζω. Έτσι αρκετοί μπορεί να είναι ευχαριστημένοι από την
εκπροσώπηση της ιδεολογίας τους αλλά δυσαρεστημένοι από το πρόσωπο.
Ο Μητσοτάκης επίσης προσπαθεί να
απευθυνθεί στο δεξιό κοινό που είναι σε κόμματα όπως οι η ΧΑ, οι ΑΝΕΛ, το ΛΑΟΣ
και δεν ψηφίζουν. Και εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους
ψηφοφόρους είναι αντιμνημονιακοί. Ο Γεωργιάδης είναι ο πιο μνημονιακός άνθρωπος
στην Ελλάδα.
Από την άλλη, η επιλογή Άδωνι
δημιουργεί τεράστια προβλήματα με τους καραμανλικούς, τους παλαιούς Νουδούληδες, τους σημιτικούς και τους
Δράστες (Δράση). Οι καραμανλικοί δεν ήθελαν τον Άδωνι και ο Μεϊμαράκης τον ετοίμαζε για
αποχώρηση. Η άποψη του Καραμανλή και των Καραμανλικών είναι ότι η διεύρυνση έπρεπε
να γίνει μόνο προς το μεσαίο χώρο.
Ο Σαμαράς πίστευε και έκανε πράξη την
αμφίδρομη διεύρυνση. Το ότι έβαλε μέσα
στη ΝΔ τον Οικονόμου και τον Γεωργιάδη δεν σημαίνει ότι τελικά κέρδισε
περισσότερους ψήφους. Εάν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, ένα κόμμα θα τοποθετούσε
πρόσωπα από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά και θα έπαιρνε πάνω 70%. Είναι όλοι τόσο βλάκες και δεν τον έχουν
σκεφτεί; Η προσχώρηση Οικονόμου προσθέτει κεντρώους ψήφους αλλά από την άλλη
αφαιρεί δεξιούς ψήφους. Το αντίστροφο συμβαίνει με την περίπτωση Γεωργιάδη. Δεν
είναι σίγουρο ότι το ισοζύγιο είναι θετικό.
Σίγουρα παίζουν κάποιο ρόλο τα
πρόσωπα. Πέρα από τη συμβολική αξία, φέρνουν τμήμα των ψηφοφόρων τους. Ο
Γεωργιάδης έφερε κάποιους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ. Μεγαλύτερη σημασία όμως έχουν οι
πολιτικές. Όσο πιο πολύ διευρύνεται ένα κόμμα, τόσο γίνεται ένας χυλός που δεν
μπορεί να εκφράσει κανένα και περιορίζεται σε αοριστολογίες και γενικότητες. Εάν
προσπαθούν να επεκταθούν και προς το κέντρο και προς τα δεξιά τελικά δεν
εκφράζουν κανένα.
Πέρα από τους καραμανλικούς
δημιουργείται πρόβλημα και σε όλους όσους έχουν μια διαδρομή μέσα στη ΝΔ. Επί
Σαμαρά είδαν τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη να έρχονται από το ΛΑΟΣ και να παίρνουν
σημαντικές θέσεις. Η αντιπροεδρία είναι όμως ακόμη πιο σημαντική. Τώρα ο Άδωνις
έγινε αντιπρόεδρος. Ο Μητσοτάκης το πήγε ένα βήμα ακόμη παραπέρα από τον
Σαμαρά. Έκανε ακροδεξιό αντιπρόεδρο.
Ο Γρηγοράκος ήδη έχει δηλώσει ότι
κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα ενδιαφερόντουσαν να συνεργαστούν με τη ΝΔ. Το
ίδιο είπε και ο Σκυλακάκης για όλη τη Δράση. Αυτό όλοι το αντιλήφθηκαν ως προσχώρηση
στη ΝΔ. Αλλιώς τι νόημα είχαν οι δηλώσεις. Εάν εννοούσαν συνεργασία του ΠΑΣΟΚ
και του Ποταμιού με τη ΝΔ δεν μας έλεγαν κάτι καινούργιο.
Θα δεχτούν να προσχωρήσουν σε μια ΝΔ
που έχει τον ακροδεξιό Γεωργιάδη για αντιπρόεδρο; Η Δράση συμφωνεί μαζί του σε
οικονομικά θέματα γιατί είναι νεοφιλελεύθεροι. Στα άλλα ζητήματα έχουν μεγάλες
διαφορές. Οι εκσυγχρονιστές έχουν διαφορά και σε οικονομικά ζητήματα. Μήπως δεν αντιλαμβάνονται την διαφορά μεταξύ σοσιολδημοκρατίας και νεοφιλελευθερισμού;
Βέβαια εάν o Μητσοτάκης δεν είχε δημιουργήσει όλες τις αλλόκοτες συμμαχίες δεν
θα έβγαινε αρχηγός. Οι καραμανλικοί είναι πανίσχυροι μέσα στο κόμμα και η
επικράτηση Μεϊμαράκη θα ήταν περίπατος. Μάζεψε (ο Μητσοτάκης) όσους μπορούσε και δεν μπορούσε
να μαζέψει. Από ακροδεξιούς, σημιτικούς, Δράστες, Αμερικάνους, Γερμανούς,
διαπλοκόμενους, μιντιάρχες κλπ. Άντε να βγάλει άκρη με όλα αυτά. Ο γάμος Μητσοτάκη με
όλους αυτούς θα καταλήξει γρήγορα σε πολλά διαζύγια. Δεν μπορεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.
Κώστας
