Η ΕΕ αποδείχθηκε περίτρανα μια τεράστια αποτυχία για χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και μια τεράστια επιτυχία για χώρες όπως η Γερμανία. Τα πράγματα είναι πολύ απλά αλλά χρειάζονται στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών που ο απλός πολίτης δεν έχει. Έτσι διάφοροι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται την έλλειψη οικονομικών γνώσεων των πολιτών για να τους χειραγωγούν με το τρόπο που τους συμφέρει.
Η δασμολογική και νομισματική ένωση στέρησε τη δυνατότητα από τις χώρες να ασκήσουν τη δική τους πολιτική. Όταν άρχισε ο ανταγωνισμός των κινέζικων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, η Ελλάδα δεν μπόρεσε να επιβάλλει δασμούς και να προστατέψει τουλάχιστον την εγχώρια ζήτηση ελληνικών κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων.
Το κοινό νόμισμα είχε σαν αποτέλεσμα ψηλότερη ισοτιμία για τις αδύναμες και χαμηλότερη για τις πιο ισχυρές οικονομίες. Αυτό αποδυνάμωσε περισσότερο τις αδύναμες οικονομίες και ενδυνάμωσε τις ισχυρές οικονομίες.
Μετά την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ υπήρξε ένα διάστημα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας που οφειλόταν σε λόγους όπως ο ιδιωτικός και δημόσιος δανεισμός, οι επιδοτήσεις, η προετοιμασία των Ολυμπιακών αγώνων. Όμως κάποτε έρχεται η στιγμή της πληρωμής. Παράλληλα η παραγωγική βάση της χώρας συνεχώς αποδυναμωνόταν. Τα πρώτα προβλήματα φάνηκαν ήδη από το 2007.
Η Ευρωπαϊκή κεντρική διακυβέρνηση είναι ένα απίστευτα δαιδαλώδες και γραφειοκρατικό κατασκεύασμα ανίκανο να ανταποκριθεί με τη ταχύτητα που αρμόζει σε περιόδους κρίσης. Ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία έχουν μεγαλύτερο βάρος στη λήψη αποφάσεων και ενδιαφέρονται για τη προώθηση των δικών τους συμφερόντων. Έτσι ενώ δεν προστάτεψαν δασμολογικά τα ελληνικά κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα από το κινέζικο ανταγωνισμό, τώρα προστατεύουν τα δικά τους φωτοβολταϊκά. Η κα Μέρκελ θριάμβευσε στις πρόσφατες εκλογές διότι εκπροσώπησε με το καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των Γερμανών.
Βέβαια εάν επιχειρήσουμε σφαιρική ματιά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ΕΕ είχε και κάποια οικονομικά και άλλα οφέλη. Σε οικονομικό επίπεδο πάντως, το ισοζύγιο θετικών και αρνητικών επιπτώσεων είναι καθαρά και αρκετά αρνητικό.
Θα μπορούσαμε να εξετάσουμε το ζήτημα φιλοσοφικά, δηλαδή οι ευρωπαϊκοί λαοί ενωμένοι και μετά όλη η ανθρωπότητα ενωμένη. Εικάζεται ότι απώτερος σκοπός είναι η πολιτική ένωση της Ευρώπης σαν πρώτο βήμα στη παγκόσμια διακυβέρνηση. Θα αποφύγω να πάρω θέση επί του ζητήματος καθώς είναι πολύπλοκο, δύσκολο και χρειάζεται μεγάλη ανάπτυξη. Εάν για κάποιους αυτό είναι ένα όμορφο όραμα δεν μπορούν να έχουν την απαίτηση να το πετύχουν οδηγώντας εκατομμύρια στην εξαθλίωση, χιλιάδες στην αυτοκτονία, ενώ αυτοί απολαμβάνουν μια πολύ άνετη ζωή με τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων.
Α.Ζ.
Άνεργος
