 |
| Βάζουμε τους παλιούς τύπους πολιτικών στη θέση τους |
Έχουμε εντοπίσει που βρίσκεται το πρόβλημα της Ελλάδας. Είναι
η ανικανότητα και η διαφθορά του πολιτικού συστήματος και ειδικότερα των κομμάτων
που κυβέρνησαν δηλαδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Στο προηγούμενο άρθρο προσδιορίζεται σωστά
την ανικανότητα. Δεν είναι γενικότερη αλλά στο βασικό τους έργο που είναι η
διακυβέρνηση της χώρας. Στις επιχειρήσεις ξέρουμε τι ικανότητες χρειάζονται για
κάθε θέση. Αυτός που κάνει για πωλητής δεν κάνει για λογιστής και το αντίστροφο.
Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που έχουν ικανότητες σε πολλά αντικείμενα αλλά αυτοί είναι
πολύ λίγοι.
Κατ’ αρχάς στην Ελλάδα έχουμε εμμονή με τους καθηγητές
Πανεπιστημίου. Θεωρούμε ότι οι καθηγητές Πανεπιστημίου είναι πολύ ικανοί
πολιτικοί. Στη πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο γιατί δεν είναι καθόλου
πρακτικοί και οργανωτικοί. Οι καθηγητές Πανεπιστημίου που κάνουν για πολιτική είναι
η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Μετά θεωρούμε ότι εάν κάποιος είναι επιτυχημένος
στο επάγγελμα του, τότε θα είναι και καλός πολιτικός.
Το να είναι κανείς επιτυχημένος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι
είναι και καλός στη δουλειά του. Μπορεί να είναι πολύ καλός στις δημόσιες σχέσεις
η να κληρονόμησε πελατεία από τον πατέρα του και να κατάφερε να τη διατηρήσει. Ας
υποθέσουμε όμως ότι κάποιος είναι επιτυχημένος και καλός. Το να είναι κανείς
καλός γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός δεν προσδιορίζει ότι θα είναι και καλός
πολιτικός.
Οι ψηφοφόροι δεν μπορούν να κάνουν τη επιλογή των προσώπων
ανάλογα με τις ικανότητες τους. Δεν έχουν ούτε τη γνώση αλλά ούτε και τη πληροφόρηση.
Όποιον τους βγάζουνε στα κανάλια, τον ψηφίζουν. Στην επαρχία ψηφίζουν όποιον είναι
γνωστός στη κοινωνία. Και στις δύο περιπτώσεις, η αναγνωρισιμότητα παίζει βασικό
ρόλο.
Η Νέα Δημοκρατία έχει κάνει κάκιστη διαχείριση και στο τομέα
επιλογής και προώθησης ικανών προσώπων. Άνθρωποι ικανότατοι που πέρασαν
για λίγο από τη Νέα Δημοκρατία και έφυγαν τρέχοντας όταν κατάλαβαν τι συμβαίνει.
Οι κατηγορίες των πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας είναι βασικά τρεις. Και οι
τρεις είναι για πέταμα. Η μία είναι όλοι οι άχρηστοι γόνοι των πολιτικών
οικογενειών που λόγω της οικογενειοκρατίας προωθούνται. Αυτοί είναι πλέον η
μεγαλύτερη κατηγορία.
Η άλλη κατηγορία είναι αυτοί που ξεκίνησαν χαμηλά και ανέβηκαν
έρποντας και γλύφοντας. Μπήκαν στο γραφείο ενός πολιτικού η σε κάποια οργάνωση.
Στην αρχή τους είχαν για καφέδες, τυρόπιτες και σφαλιάρες. Η ΝΔ είναι όπως το
Δημόσιο η μάλλον το Δημόσιο το έφτιαξαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατ’ εικόνα και ομοίωση
των κομμάτων τους. Υπάρχει επετηρίδα. Κάθονται και περιμένουν και ανεβαίνουν χωρίς
να κάνουν τίποτα. Πηγαίνουν για καφέδες και τυρόπιτες, τρώνε και καμιά σφαλιάρα
και όταν συμπληρώσουν κάποια χρόνια έχεις φτάσει ψηλά. Εάν γλύψουν και λίγο καλύτερα
και καταφέρεις να πλασαριστούν σε καμιά καλή κλίκα ανεβαίνουν ακόμη πιο γρήγορα.
Η πρώτη κατηγορία προωθείται βάσει οικογενειοκρατίας και η
δεύτερη βάσει κυρίως επετηρίδας και συμπληρωματικά γλυψίματος και πλασαρίσματος.
Η τρίτη κατηγορία είναι αυτοί που η ΝΔ παίρνει από την κοινωνία. Έχουν
αναγνωρισιμότητα συνήθως μέσα από την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Εάν είχαν
ήδη διασυνδέσεις με τη ΝΔ, η επαγγελματική επιτυχία συνήθως οφείλεται σε αυτό
και όχι στην αξία τους. Ακόμη και οι περιπτώσεις που τα κατάφεραν με την αξία
τους και είναι πραγματικά ικανοί στο επάγγελμα τους δεν κάνουν για πολιτική. Ανακεφαλαιώνοντας,
οι κατηγορίες πολιτικών της ΝΔ είναι τρεις που βασίζονται αντίστοιχα σε:
- Οικογενειοκρατία
- Επετηρίδα και συμπληρωματικά γλύψιμο και πλασάρισμα
- Αναγνωρισιμότητα
