Συμφωνώ απόλυτα με τον/ην* Κ.Π. στο προηγούμενο άρθρο Τρέξτε να πιάστε τις καρέκλες ότι είναι καλύτερα να πάει κανείς σε ένα μικρό
κόμμα παρά σε ένα μεγάλο. Πλέον το πολιτικό σκηνικό είναι τέτοιο που και ένα
κόμμα που θα συγκεντρώσει γύρω στο 5% μπορεί να γίνει ρυθμιστής της κατάστασης όπως
με τους ΑΝΕΛ και την ΔΗΜΑΡ. Παλαιότερα
έτρεχαν όλοι στα κόμματα εξουσίας για να βολευτούν στο Δημόσιο. Αυτό πλέον δε
παίζει. Πρέπει να έχει κανείς μεγάλο βύσμα για να μπεί στο Δημόσιο. Πρέπει να
είναι ξάδελφος του Τσίπρα η ανιψιός του Σαμαρά για να ελπίζει σε διορισμό στο
Δημόσιο.
Ο/η Κ.Π. το παρουσιάζει σαν μια επένδυση που θα
«αποδώσει» μακροχρόνια. Πραγματικά έτσι είναι. Όταν τα κόμματα είναι μικρά και
δεν πιάνουν ούτε 1% στις δημοσκοπήσεις τότε δεν τους δίνει σημασία κανείς. Είναι
εύκολο να πάρει κάποιος μια θέση μέσα στο κόμμα. Όταν περάσουν το 2% και πάνε για το 3% τότε
όλοι τρέχουν: υποστηρικτές, χρηματοδότες κλπ. Είναι σαν το Χρηματιστήριο. Στη
αρχή η μετοχή είναι φθηνή. Όσοι αγοράζουν χαμηλά έχουν κάνει μια καλή επένδυση. Όταν τρέχουν όλοι να αγοράσουν τότε αρχίζει να
ανεβαίνει.
Όμως να προσθέσω ότι η ενεργή δραστηριοποίηση
σε ένα μικρό κόμμα μπορεί να έχει και άμεσα δηλαδή βραχυχρόνια αποτελέσματα
εκτός από μακροχρόνια. Γενικότερα στα μικρά κόμματα σε προσέχουν πιο πολύ. Να
αναφέρω τη περίπτωση ενός γνωστού που ήταν σε ένα μεγάλο κόμμα και είχε σχετικά
καλή θέση.
Τον είχαν «γραμμένο» κανονικά στο
παλιά τους τα παπούτσια (για να μην χρησιμοποιήσω άλλη έκφραση). Ήταν άνεργος
για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έφυγε από το μεγάλο κόμμα για πολιτικούς λόγους
και πήγε σε ένα μικρό κόμμα εκτός Βουλής. Τον βοήθησαν να βρεί δουλειά στον
ιδιωτικό τομέα με κάποιες γνωριμίες που είχαν. Δεν είναι καμμιά φανταστική δουλειά
αλλά τουλάχιστον δεν είναι άνεργος.
Είναι όπως με μια ωραία γκόμενα. Όλοι
τη πέφτουν στην ωραία γκόμενα και τελικά δεν κάνει κανένας τίποτα. Όσοι όμως
είναι ξύπνιοι και τη πέσουν σε μια άλλη καλούτσικη γκόμενα έχουν περισσότερες
πιθανότητες επιτυχίας.
* Καλό
θα ήταν να αναφέρεται το μικρό όνομα
Γιάννης Μ
