Χρησιμοποιούνται αρκετά οι έννοιες μνημονιακός και αντιμνημονιακός. Στη
Ελλάδα συνηθίζουμε να βάζουμε ταμπέλες χωρίς να πολυεξετάζουμε τι σημαίνουν.
Τελικά τι είναι οι μέν και οι δέ;
Οι μνημονιακοί θεωρούν ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι ότι
καλύτερο δυνατό με δεδομένες τις συνθήκες και συμβιβάζονται με τη κατάσταση. Oι αντιμνημονιακοί πιστεύουν ότι υπάρχει
καλύτερος δρόμος και απαιτούν αλλαγή πλεύσης. Συνήθως οι μνημονιακοί είναι κατά
κάποιο τρόπο βολεμένοι ενώ αντίθετα οι αντιμνημονιακοί έχουν πληγεί αρκετά. Αναφέρομαι
σε πολίτες, όχι πολιτικούς γιατί αυτοί είναι όλοι βολεμένοι.
Στη μία άκρη έχουμε αυτούς που θεωρούν ότι όλες οι πολιτικές του μνημονίου
είναι σωστές και στην άλλη όσους πιστεύουν ότι όλες είναι κακές. Και οι μέν και
οι δε ανήκουν σε μία η περισσότερες από τις εξής κατηγορίες: ηλίθιοι, άσχετοι, παλαβοί,
φανατικοί, βαλτοί. Όλοι οι άλλοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, βρίσκονται
κάπου ανάμεσα. Θεωρούν ότι μερικές μνημονιακές πολιτικές είναι σωστές, άλλες
αναγκαίες λόγω κατάστασης και κάποιες λάθος.
Υπάρχει διαβάθμιση. Ένας μετριοπαθής αντιμνημονιακός μπορεί να είναι
πιο κοντά στις απόψεις του με έναν μετριοπαθή μνημονιακό παρά με έναν ακραίο
αντιμνημονιακό. Με αυτή τη λογική είναι εφικτή η συνεργασία μη ακραίων μνημονιακών και
αντιμνημονιακών κομμάτων.
Μανώλης Ε
Μανώλης Ε
