Κάποιοι
χωρίζουν τους Έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Μάλιστα χωρίζουν
τους αντιμνημονιακούς σε καθρόαιμους και μπάσταρδους. Είτε το κάνουν γιατί έτσι
τους συμφέρει είτε είναι εξαιρετικά στενόμυαλοι.
Δεν είναι πολύ σημαντικό από πότε κάποιος είχε
αντίρρηση στη πολιτική που εφαρμόζεται. Εάν είχε εκφράσει εξ αρχής την αντίθεση του ας
«του δώσουν ένα λουκούμι». Σημασία έχει τι θέση παίρνει σήμερα. Τα στρατόπεδα
είναι δύο : α) συνεχίζουμε την ίδια πολιτική
β) ως εδώ.
Η
αλήθεια είναι ότι ακόμη και επαγγελματίες οικονομολόγοι μπορούσαν απλά να πιθανολογήσουν και όχι να προβλέψουν την
έκβαση του προγράμματος που εφαρμόστηκε.
Όλοι αυτοί οι αντί-μνημονιακοί, άσχετοι από οικονομικά, πως ήταν
τόσο σίγουροι ; Δεν είχαν ιδέα το τι θα γινόταν. Απλώς εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά
την αντίδραση του κόσμου.
Όμως πλέον και ο πιο αδαής στα οικονομικά μπορεί να δει ότι αυτό το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Επιτρέπεται κάποιος να αναπροσαρμόσει τη
στάση του σύμφωνα με τις εξελίξεις και να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Έχουν
εκφραστεί τέτοιες απόψεις από βουλευτές της ΝΔ όπως ο κ. Πολύδωρας, ο κ.
Κακλαμάνης, ο κ. Βλάχος.
Στη κεντροαριστερά η αντίρρηση στην εφαρμοζόμενη πολιτική
εκφράζεται από το ΣΥΡΙΖΑ. Στη κεντροδεξιά χρειάζεται συμμαχία όχι αντιμνηνονιακή αλλά «ώς εδώ η εφαρμογή
αυτής της πολιτικής». Ο κ. Πολύδωρας μάλιστα απηύθηνε δημόσιο κάλεσμα. Εάν αυτοί που έκφρασαν πρώτοι την αντίδραση
τους (ΑΝΕΛ, ΝΕΑ ΜΕΡΑ) δεν το επιθυμούν ο κ. Πολύδωρας, (η ο κ. Κακλαμάνης, η
όποιος άλλος) αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να :
α)
συγκεντρώσουν βουλευτές της ΝΔ και διάφορες
προσωπικότητες της κεντροδεξιάς
β) ιδρύσουν πολιτικό φορέα ( όχι απαραίτητα κόμμα)
γ) ξανασυζητήσουν με τους υπόλοιπους με άλλους όρους
δ) αφήσουν να εξαφανιστεί πολιτικά όποιος δεν ακολουθήσει τη συμμαχία
Υπάρχει και το ζήτημα της αρχηγίας. Εάν δεν μπορούν να συμφωνήσουν, ας το ρίξουν στα ζάρια η ακόμη καλύτερα ας αφήσουν τη
βάση να διαλέξει !
Τάσος
οικιστής
