Δεν αναφέρομαι στους επτά πιστολάδες της κλασσικής ταινίας αλλά
στους Έλληνες πολιτικούς. Ο
χαρακτηρισμός είναι υπερβολικός αλλά όχι λανθασμένος. Τα βασικά κίνητρα των
περισσότερων πολιτικών, ανεξαρτήτως
πολιτικής ιδεολογίας και με λίγες εξαιρέσεις, είναι το προσωπικό πρωτίστως και το κομματικό δευτερευόντως
συμφέρον.
Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί.
Είναι όλοι καλοί πωλητές διαφορετικών κακών προϊόντων. Τα προϊόντα τους, δηλαδή
οι ιδεολογίες και πολιτικές, είναι κακές γιατί είναι ελλιπείς. Είναι μονόφθαλμοι, έχουν ένα μόνο μάτι αριστερό η δεξιό.
Άλλοι έχουν κοινωνική ευαισθησία χωρίς πρακτική σκέψη, άλλοι πατριωτισμό χωρίς
ανθρωπισμό, άλλοι σεβασμό στα κοινωνικά δικαιώματα αλλά όχι στα ατομικά κ.ο.κ. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα όμως βρίσκεται στη χειρότερη θέση αυτή τη στιγμή. Πρέπει να είμαστε πάντα
ουραγοί των εξελίξεων και ποτέ πρωτοπόροι ;
Οι πολιτικοί δεινόσαυροι θα εξαφανισθούν αλλά όπως και με τους πραγματικούς δεινόσαυρους θα πάρει καιρό. Τη θέση τους θα πάρουν πιο ολοκληρωμένοι πολιτικοί που θα συνδυάσουν πατριωτισμό, ανθρωπισμό, ανιδιοτέλεια, κοινωνική ευαισθησία, πρακτική σκέψη, αποτελεσματικότητα και θα εκφράσουν τα συμφέροντα όλου του λαού. Αναμένουμε καιρό την εμφάνιση των πολιτικών Μεσσιών που χρειάζεται η χώρα επειγόντως για να σωθεί. Όπως φαίνεται δεν θα προέλθουν από το πολιτικό σύστημα και θα
πρέπει να τους αναδείξει η κοινωνία.
Ηλίας
Άνεργος
