Στη δεκαετία του ’90, η Αργεντινή καθόρισε τη σχέση του νομίσματος της
με το δολάριο σε 1 προς 1 με αποτέλεσμα :
- περιορισμό του υπεrπληθωρισμού
- αύξηση του δανεισμού σε δολάρια
- αύξηση μισθών και κόστους επιχειρήσεων
-
μικρότερη ανταγωνιστικότητα
Το νόμισμα της χώρας δεν μπορούσε να
υποτιμηθεί για να βελτιώσει τις εξαγωγές της. Όπως συμβαίνει στην Ελλάδα και
στις άλλες χώρες του Νότου σήμερα, η Αργεντινή έπρεπε να περιμένει τη πτώση των
μισθών σε αρκετά χαμηλά ώστε η χώρα να γίνει ανταγωνιστική ξανά.
Το Δεκέμβριο του 2001 σε δημοσκόπηση το 62%
δήλωνε υπέρ της σύνδεσης με το δολάριο ενώ
μόλις το 14% ήταν κατά. Πρόκειται για το ίδιο σχεδόν ποσοστό των Ισπανών
και Ελλήνων που δηλώνουν ότι θέλουν να κρατήσουν το ευρώ σήμερα. Οικονομολόγος
της Παγκόσμιας Τράπεζας δήλωνε : «Η υποτίμηση δεν αποτελεί επιλογή για την
Αργεντινή. Και με τόσο υψηλό επίπεδο δολαριοποίησης, μια υποτίμηση θα ήταν
επίσης κοστοβόρος».
Η οικονομία της Αργεντινής είχε συρρικνωθεί
κατά περίπου 8% σε τρία χρόνια. Οι Αργεντίνοι αποφάσισαν πως ότι και να έρθει
στη συνέχεια, δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο από την ατελείωτη ύφεση η
μεσαία τάξη βγήκε στους δρόμους του Μπουένος Άιρες. Οι ταραχές σε ολόκληρη τη
χώρα «έριξαν» την κυβέρνηση. Η Αργεντινή χρεοκόπησε και λίγο αργότερα η χώρα
εγκατέλειψε τη σύνδεση με το δολάριο.
ΝΕΑ ΑΡΧΗ
ΝΕΑ ΑΡΧΗ
