Τι είδους Ευρωπαϊκή πορεία;


Όλοι σχεδόν οι πολιτικοί από όλο το πολιτικό φάσμα λένε σαν παπαγάλοι το ίδιο ποίημα:           
«να εξασφαλίσουμε την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας»
Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Σήμερα και στο παρελθόν, το επίπεδο των πολιτικών μας  και ιδιαίτερα των ηγεσιών είναι πολύ χαμηλό. Έχουν στενούς ορίζοντες και μεγάλη εσωστρέφεια. Ασχολούνται με το τι είπαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι στα κανάλια και με φθηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα.

 Ο στρατηγικός σχεδιασμός τους αφορά μόνο τον τρόπο που θα κατακτήσουν και θα διατηρήσουν την εξουσία. Η επίλυση των προβλημάτων της χώρας και η στρατηγική τοποθέτηση της δεν τους προβληματίζουν. Οι διεθνείς σχέσεις αρχίζουν και τελειώνουν με την συμμετοχή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Σαν τα πρόβατα, απλά κάνουν ότι τους λένε οι Ευρωπαίοι.
Η συμμετοχή μας στο κοινό νόμισμα ήταν ένα βαρύ πλήγμα για την διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Από την άλλη μας έδωσε κάποιες ευκαιρίες που δεν κατορθώσαμε να εκμεταλλευτούμε. Στο πίνακα που δημοσιεύεται στο προηγούμενο άρθο «Ψωροκώσταινα καϋμένη» θα ήθελα να σταθώ σε δύο χώρες, την Ιρλανδία και το Ισραήλ. Η μία είναι εντός Ευρωζώνης και η άλλη εκτός ΕΕ.
Η Ιρλανδία όπως φαίνεται και στον πίνακα είναι από τις πιο πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Είχαν βέβαια και τα δικά τους προβλήματα αλλά τα ξεπέρασαν. Είναι οι Ιρλανδοί πιο έξυπνοι και πιο εργατικοί από τους Έλληνες; Δεν νομίζω. Θεωρώ ότι η καλή οικονομική τους κατάταξη οφείλεται: α) στη χαμηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων β) το ευνοϊκό  περιβάλλον για επενδύσεις και γ) την ικανότητα προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, κυρίως Αμερικανικών. Το ότι βρίσκεται μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη δεν την εμπόδισε να δημιουργήσει ιδιαίτερες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Βοηθάει η κοινή γλώσσα και η σχετικά κοντινή απόσταση.  Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ιρλανδοαμερικανική κοινότητα.
Το Ισραήλ περιβάλλεται γύρω γύρω από εχθρούς και βρίσκεται σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση. Παρόλα αυτά στον πίνακα είναι πάνω από την Ισπανία και κοντά στην Ιταλία. Εάν δεν είχε τα προαναφερθέντα προβλήματα θα βρισκόταν σε ακόμη ψηλότερη κατάταξη. Το Ισραήλ είναι εκτός ΕΕ. Έχει αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με τις ΗΠΑ και σε μεγάλο μέρος σε αυτό οφείλεται η οικονομική του επιτυχία.  Σημαντικός παράγοντας των καλών σχέσεων είναι η εβραιοαμερικανική κοινότητα.

Η Γερμανία είναι η ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης. Παρόλη την οικονομική ισχύ της έχει δημιουργήσει πολύπλευρες συμμαχίες μέσα στην ΕΕ. Από τη μία έχει συμμαχήσει με την Γαλλία και από την άλλη έχει δημιουργήσει τον δικό της κύκλο μικρότερων αλλά οικονομικά ισοδύναμων χωρών όπως η Ολλανδία. Η Ελλάδα δεν έχει κάνει καμμία συμμαχία.
Από όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι το σημαντικότερο δεν είναι η Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας αλλά πως θα τοποθετηθεί η χώρα στη παγκόσμια πολιτικο-οικονομική σκακιέρα είτε βρίσκεται μέσα είτε έξω από την ΕΕ. Χρειάζεται να αναπτύξει στρατηγικές συμμαχίες με χώρες εκτός ΕΕ όπως πχ ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Αραβικές χώρες. Εάν παραμείνει στην ΕΕ πρέπει να δημιουργήσει τις δικές της συμμαχίες μέσα σε αυτή. Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζονται άλλοι πολιτικοί με παγκόσμια στρατηγική θεώρηση, ευρύτητα αντιλήψεων και εξωστρέφεια, όχι παπαγάλοι και πρόβατα.


Θ.Δ.
Εξοντωμένος αστός