Ήξερα έναν επιχειρηματία. Έχω να
τον δώ πολλά χρόνια. Ήταν ιδιοκτήτης μιας μικρής βιομηχανίας. Φερόταν στους
εργαζόμενους του με τον καλύτερο τρόπο, ίσος προς ίσο, σαν να είναι φίλοι του.
Τους κέρναγε συχνά. Τους άφηνε να αισθάνονται ότι είναι δική τους η επιχείρηση.
Δεν τους πλήρωνε όμως καθόλου καλά. Αυτός συνεχώς πλούτιζε και οι εργαζόμενοι παρέμεναν
φτωχοί. Στη πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου ίσοι, μόνο στη φαντασία τους. Όμως
καθόντουσαν, δεν έφευγαν. Τους παραμύθιαζε με πολύ ωραίο τρόπο.
Το ίδιο
νομίζω ότι συμβαίνει και στην ΕΕ. Πάνε οι δικοί μας και οι Ευρωπαίοι τους ασπάζονται
και τους ακουμπάνε φιλικά στον ώμο σαν να είναι καλοί φίλοι. Βγάζουν και
φωτογραφίες όλοι μαζί σαν να είναι μια ωραία παρέα. Μετά τους αρχίζουν στο
παραμύθι :
« Είμαστε ίσοι
εταίροι στην ΕΕ. Όλοι οι λαοί της Ευρώπης ενωμένοι. Εμείς θα σας βοηθήσουμε. Όλοι μαζί θα
προχωρήσουμε κλπ».
Μας δίνουν και τη προεδρία για να
νομίζουμε ότι είναι και δικό μας το μαγαζί. Μας κάνουν και κάτι «κεράσματα»
όπως έκανε και ο γνωστός μου στους εργαζόμενους του. Όμως η ουσία είναι ότι η
δική μας οικονομία όπως και άλλων χωρών συνεχώς χειροτερεύει ενώ η οικονομίες
της Γερμανίας και των συμμάχων της συνεχώς καλυτερεύουν. Παράλληλα η Γερμανία εδραιώνει
την κυριαρχία της στην Ευρώπη ενώ εμείς έχουμε χάσει την εθνική μας κυριαρχία.
Τι να
σκεφτώ; Ότι είναι βαλτοί οι πολιτικοί μας; Διαφορετικά τόσο κουτόχoρτο τρώνε; Βλέπουν
την επιφάνεια και χάνουν την ουσία; Έρχονται μετά με τη σειρά τους και
παραμυθιάζουν τον απλοϊκό Έλληνα. Οι εμπνευστές της ΕΕ μπορεί να είχαν αγνές
προθέσεις. Όμως πολλοί σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τις αγνές προθέσεις κάποιων
προς ίδιον όφελος. Ξυπνήστε επιτέλους! Συγγνώμη κιόλας που σας χαλάμε ένα ωραίο
όνειρο αλλά πρέπει να προσγειωθείτε στην πραγματικότητα αντί να πετάτε στα
σύννεφα!
Τ.Λ.
Άνεργος
