Επισκέπτομαι συχνά μια μικρή
καφετέρια κάπου παραλιακά. Η καφετέρια βρίσκεται μέσα σε μια μεγάλη δημόσια έκταση. Ο ιδιοκτήτης της
καφετέριας νοικιάζει το χώρο από ένα κρατικό φορέα. Είναι τεράστια η διαφορά
ιδιωτικής πρωτοβουλίας και κρατισμού μέσα σε λίγα μέτρα. Κάθε φορά μου κάνει
εντύπωση και το σχολιάζω με τη παρέα μου.
Ο ιδιώτης
μικροεπιχειρηματίας διατηρεί το χώρο πεντακάθαρο. Τον έχει γεμίσει με πολλές γλάστρες
που έχει βάλει δενδράκια, φυτά και λουλούδια. Παρόλο που ο χώρος δεν του ανήκει, έχει
φυτέψει στο έδαφος, με δικά του έξοδα, δένδρα και τα περιποιείται. Έχει
διακοσμήσει όμορφα τους τοίχους με φωτογραφίες.
Λίγα μέτρα
πιο πέρα η απόλυτη εγκατάλειψη. Σκουπίδια, βρώμα, ξεραμένα φυτά. Δύο
διαφορετικοί κόσμοι σε απόσταση λίγων μέτρων. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας ήταν
οπαδός του κόμματος εξουσίας που προωθούσε το κρατισμό. Συζητάμε μερικές φορές
και του επισημαίνω τη διαφορά κρατισμού και ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Φαίνεται να
Υ.Γ. : Δεν αναφέρω εσκεμμένα τη τοποθεσία αλλά είναι στη
διάθεση όποιου ενδιαφέρεται να ελέγξει τα όσα γράφω.
Άννα
υπερχρεωμένη
