Παρακάτω είναι συλλογή άρθρων γύρω από θέμα στα οποία έχει γίνει και επεξεργασία.
Επισκέπτομαι συχνά μια μικρή καφετέρια κάπου παραλιακά. Η
καφετέρια βρίσκεται μέσα σε μια μεγάλη κρατική έκταση. Ο ιδιοκτήτης της
καφετέριας νοικιάζει το χώρο από ένα κρατικό φορέα. Μπορεί να δει κάποιος την
τεράστια διαφορά ιδιωτικής πρωτοβουλίας και κρατισμού μέσα σε λίγα μέτρα. Κάθε
φορά μου κάνει εντύπωση και το σχολιάζω με τη παρέα μου.
Ο ιδιώτης μικροεπιχειρηματίας διατηρεί το χώρο πεντακάθαρο. Τον έχει γεμίσει με
πολλές γλάστρες που έχει βάλει δενδράκια, φυτά και λουλούδια. Παρόλο που ο χώρος
δεν του ανήκει, έχει φυτέψει στο έδαφος, με δικά του έξοδα, δένδρα και τα
περιποιείται. Έχει διακοσμήσει όμορφα τους τοίχους με φωτογραφίες.
Λίγα μέτρα πιο πέρα η απόλυτη εγκατάλειψη. Σκουπίδια, βρώμα, ξεραμένα φυτά...
Δύο διαφορετικοί κόσμοι σε απόσταση λίγων μέτρων. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας
ήταν οπαδός του κόμματος εξουσίας που προωθούσε το κρατισμό. Συζητάμε μερικές
φορές και του επισημαίνω τη διαφορά κρατισμού και ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Φαίνεται να συμφωνεί απόλυτα.
Κρατισμός είναι η ιδεολογία σύμφωνα με την οποία μια μειοψηφία ζει άμεσα
ή έμμεσα, νόμιμα η παράνομα εις βάρος της μεγάλης
πλειοψηφίας απομυζώντας τους
οικονομικά σαν βδέλλες και τσιμπούρια. Οι τρόποι απομύζησης του φορολογούμενου
είναι πολλοί : α) διορισμοί ημετέρων β) τοποθετήσεις σε
θέσεις με υψηλές απολαβές γ) προσφερόμενη εργασία χαμηλότερης αξίας
από την αμοιβή δ) αναθέσεις προμηθειών και έργων σε ημετέρους ε) χορηγήσεις
δανείων σε ημετέρους στ) μίζες κλπ
Οι κρατιστές ανήκουν σε τρεις βασικές κατηγορίες :
α) τεμπέληδες που θέλουν να πληρώνονται χωρίς να
δουλεύουν β) απατεώνες που θέλουν να κλέβουν τα λεφτά
των φορολογούμενων γ) ιδεολόγοι σε σύγχυση που έχουν
μπερδέψει την κοινωνική ευαισθησία (κάτι καλό), με τον κρατισμό (κάτι πολύ
κακό). Αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί. Δεν μπορώ να καταλάβω τι το προοδευτικό
υπάρχει στο να ζει μια μερίδα εις βάρος των υπολοίπων;
Για να συνεχίσουν να τα τρώνε αυτοί που τα
έτρωγαν, η κυβέρνηση παίρνει τα σπίτια αυτών που δεν έχουν
φάει ούτε ένα ευρώ. Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να δημιουργήσει τεχνητούς
διαχωρισμούς όπως μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, αριστεροί και δεξιοί. Ο
πραγματικός διαχωρισμός είναι ένας : α) αυτοί
που τα τρώνε β) αυτοί που τους τα τρώνε. Η πρώτη κατηγορία είναι μειοψηφία αλλά
σημαντικό ποσοστό του συνόλου. Μια μεγάλη μειοψηφία ζει παρασιτικά εις
βάρος της πλειοψηφίας. Αυτοί που τα έτρωγαν εξακολουθούν να τα τρώνε και είναι
:
- Υπουργοί, βουλευτές,
ευρωβουλευτές, διευθυντές υπουργείων, Σύμβουλοι, διευθυντές ΕΚΟ,
διευθυντές οργανισμών, μεγαλοσυνδικαλιστές κλπ. καθώς έχουν πολύ ψηλές
συνολικές απολαβές.
- Δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται
παραπάνω απο αυτό που προσφέρουν η που εργάζονται σε θέσεις που δεν
χρειάζονται.
- Προμηθευτές του Δημοσίου από
υπερτιμολογήσεις και υπερκέρδη.
- Πολιτικοί και κρατικοί υπάλληλοι
από μίζες.
- Όλοι όσοι κάνουν κατάχρηση
δημοσίου χρήματος.
- Λαμόγια επιχειρηματίες που
μετατρέπουν τις επιδοτήσεις σε προσωπική περιουσία.
- ΜΜΕ από κρατικές διαφημίσεις.
- Δημοσιογράφοι που εισπράττουν
μεγάλους μισθούς για να περνάνε τη γραμμή που τους υποδεικνύουν.
- ΜΚΟ, κόμματα και διάφοροι
οργανισμοί από επιδοτήσεις.
Η
λίστα συνεχίζεται...
Όλοι μαζί είναι σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων. Αυτοί
όλοι τα έτρωγαν και τα τρώνε, άμεσα η έμμεσα, από τον κρατικό προϋπολογισμό
δηλαδή από τους υπόλοιπους. Ουσιαστικά είναι το ίδιο πράγμα σαν να βάζουν
το χέρι στη τσέπη των άλλων και να τους κλέβουν το πορτοφόλι.
Δεν έχει διαφορά. Τώρα είναι ακόμη χειρότερο διότι κλέβουν φτωχούς και εξαθλιωμένους ανθρώπους.
Κανονικά θα έπρεπε να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν. Αντίθετα χάνουν οι
υπόλοιποι τις περιουσίες τους για να συνεχίσουν να τα τρώνε, όσοι τα έτρωγαν!
Αλλίμονο τους όμως εάν κάποια στιγμή ξυπνήσουν τα κορόϊδα!
Όλοι αυτοί λοιπόν ζουν πράγματι παρασιτικά κατά ένα μέρος
των απολαβών τους και όχι το συνολικό. Ένα τμήμα το δικαιούνται για το έργο που
προσφέρουν. Το υπόλοιπο είναι παρασιτικό. Δεν μας έφταναν τόσα παράσιτα
(μερικώς) στην Ελλάδα, τώρα πληρώνουμε μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους
φορολογούμενους και τα παράσιτα των Βρυξελλών για να τα έχουν κάνει μαντάρα
στην ΕΕ.
Κάνουν διάφοροι πολιτικοί και δημοσιογράφοι δηλώσεις στα
ΜΜΕ υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων. Μερικοί δηλώνουν δεξιοί. Τι δεν καταλαβαίνουν
επιτέλους; Τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού τα πληρώνουν οι πολίτες. Κάθε
ευρώ που πάει σε έναν δημόσιο υπάλληλο, βγαίνει από την τσέπη ενός εξαθλιωμένου
πολίτη από τον ιδιωτικό τομέα. Δεν επιτρέπεται να φορολογείται ο άνεργος, ο
φτωχός για να απολαμβάνει μια άνετη ζωή κάποιος δημόσιος υπάλληλος χωρίς να
δουλεύει.
Επομένως τι πρέπει να γίνει; Το τι πρέπει να γίνει είναι αυτονόητο και θέμα
κοινής λογικής. Να απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι; Όχι, αλλά να απολυθούν
όλοι όσοι δεν χρειάζονται, έτσι όπως απολύθηκαν 1,5 εκατομμύριο στον ιδιωτικό
τομέα. Να μην πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι; Όχι, αλλά να πληρώνονται σε
μισθούς χαμηλότερους από τους αντίστοιχους του ιδιωτικού τομέα για τη
χαμηλότερη αποδοτικότητα και τη μεγαλύτερη ασφάλεια εργασίας.
Ο ανώτατος μισθός του Δημοσίου έπρεπε να είναι κάποιο
πολλαπλάσιο του βασικού μισθού. Κατά την άποψη μου δεν επιτρέπονται συνολικές
απολαβές πάνω από 3,000 ευρώ όταν στύβεις τον φτωχό για να τα πάρεις. Σε μια
χώρα που φορολογούνται ακόμη και οι άνεργοι δεν νοείται να υπάρχουν 300
βουλευτές. Έπρεπε να είναι 100 το πολύ και όχι 200 που συζητάνε αλλά δεν το
κάνουν.
Τι θα κάνουν οι βουλευτές με τα έξοδα μετακίνησης και
γραφείων είναι δικό τους πρόβλημα. Ας παίρνουν το ΚΤΕΛ και ας βολευτούν σε ένα
μικρό γραφειάκι με ένα υπάλληλο. Οι ορδές συμβούλων που χρησιμοποιούν υπουργοί,
βουλευτές και γενικοί γραμματείς έχουν ένα μόνο σκοπό. Να εξασφαλίζουν ένα καλό
εισόδημα στους ανθρώπους τους. Πρέπει να μειωθούν δραστικά.
Το Δημόσιο πρέπει να κάνει προμήθειες και δημόσια έργα. Οι
διαγωνισμοί όμως πρέπει να είναι πραγματικά ανοιχτοί όπου θα κερδίζει η
χαμηλότερη προσφορά και όχι συνεννόηση με υπερτιμολόγηση. Το κόμματα ας τα
χρηματοδοτούν τα μέλη τους και οι υποστηρικτές τους. Ο φορολογούμενος γιατί να
πληρώνει για κόμματα που δεν υποστηρίζει; Κάποιες ελάχιστες ΜΚΟ ίσως επιτελούν
έργο αλλά οι περισσότερες είναι ένας ωραίος τρόπος για να τα παίρνουν κάποιοι
επιτήδειοι. Οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ δεν πρέπει να παίρνουν προμήθειες η έργα του
δημοσίου ούτε να παίρνουν κρατικές διαφημίσεις σε αντάλλαγμα της υποστήριξης
που προσφέρουν. Έτσι δεν θα μπορούν να πληρώνουν μεγάλους μισθούς σε δημοσιογράφους
για να περνάνε τη γραμμή τους.
Οι αριστεροί που υποστηρίζουν τους
δημόσιους υπαλλήλους το κάνουν λόγω του ελαττώματος τους δυσκολίας αντίληψης
της πραγματικότητας. Το δυσάρεστο είναι ότι συμφωνούν και αρκετοί υποτιθέμενοι
δεξιοί. Όλοι αυτοί καλά θα κάνουν να ενταχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσουν
μια πατριωτική, χριστιανική συνιστώσα.
Οι αριστεροί έχουν το σαθρό επιχείρημα ότι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων
είναι ανάλογος με αυτό του μέσου όρου της ΕΕ. Δεν υπάρχει ούτε ένας να τους
απαντήσει. Πρώτον, η Ελλάδα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση ενώ δεν συμβαίνει το
ίδιο με τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Δεύτερον, στις άλλες χώρες οι
δημόσιοι υπάλληλοι δεν παίρνουν τουλάχιστον 50% ψηλότερους μισθούς από τους
αντίστοιχους του ιδιωτικού τομέα. Τρίτον, στις ευρωπαϊκές χώρες, οι δημόσιοι
υπάλληλοι δουλεύουν, λιγότερο αποδοτικά από τον ιδιωτικό τομέα, πάντως δεν
ξύνονται όλη μέρα όπως στην Ελλάδα.
Γιατί δεν απαντάει κανείς; Γιατί όλοι είναι η ίδια κλίκα, πολιτικοί, δημόσιοι
υπάλληλοι, δημοσιογράφοι κλπ.
