Περί Καραμανλή

Έγινε λόγος σε πρόσφατο άρθρο για τον Κώστα Καραμανλή. Τα έχω διαβάσει όλα τα άρθρα και δεν θυμάμαι να αναφέρθηκε ποτέ πριν ο Καραμανλής. Έτσι δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω κάποια σχόλια.

Είναι πολλοί οπαδοί και στελέχη της ΝΔ που «πίνουν νερό στο όνομα του». Τον βλέπουν σαν ημίθεο, κάτι ανάμεσα στον Μέγα Αλέξανδρο και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Περιμένουν πότε θα ξυπνήσει ο κοιμισμένος γίγαντας για να σώσει τη παράταξη και τη χώρα. Άλλοι πάλι τον θεωρούν βασικό εκπρόσωπο της οικογενειοκρατίας και πρωταγωνιστή της καταστροφικής πορείας της Ελλάδας.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη  μου. Στο μόνο που θα επιμείνω είναι ότι θα πρέπει να βλέπουμε πάντα τα πράγματα σφαιρικά με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.

Αναγνωρίζω ότι για άλλους το γεγονός ότι είναι ανιψιός του ιδρυτή της παράταξης θεωρείται μεγάλο προσόν. Κατά την δική μου άποψη η οικογενειοκρατία είναι κάτι κακό και επομένως το καταλογίζω στα αρνητικά του Καραμανλή.

Τη τακτική του «ώριμου φρούτου» που ακολούθησε στην αντιπολίτευση καθ’ υπόδειξη του συμβούλου του Λούλη τη θεωρώ λανθασμένη. Νομίζω ότι χρειάζεται πιο σθεναρή αντιμετώπιση.  Έλλειψη σθένους η τόλμης χαρακτήρισε και τη διακυβέρνηση του.
Έχει μικρή ευθύνη για το ότι έφθασε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, δεν παύει όμως να έχει και αυτός ευθύνη. Το κακό είχε αρχίσει από το ‘81. Έχει μεγάλη όμως ευθύνη που δεν ενημέρωσε το λαό ότι η χώρα βαδίζει στη καταστροφή.  Διόρθωσε εν μέρει με το ότι ήταν ειλικρινής στις εκλογές του 2009. Την ειλικρίνεια του τη πλήρωσε με πολύ χαμηλά ποσοστά.

Στο θέμα του αγωγού φυσικού αερίου προσπάθησε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας. Σε πολλά θέματα είχε καλές προθέσεις αλλά όχι καλά αποτελέσματα.

Κατ εμέ δεν είναι ούτε ημίθεος αλλά ούτε και κακός κυβερνήτης. Η διακυβέρνηση του ήταν μέτρια προς καλή και σίγουρα όχι από τις χειρότερες της μεταπολίτευσης.

Τ.Χ.

Υπερχρεωμένος