Είναι έτσι το πολιτικό σύστημα
που με τη πολιτική ασχολούνται όσοι έχουν πολύ χρόνο να σπαταλήσουν.
Από τους βουλευτές οι περισσότεροι είναι δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί,
οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, καθηγητές
Πανεπιστημίου. Το επάγγελμα των οικονομολόγων εκπροσωπείται ικανοποιητικά στο
κοινοβούλιο. Από αυτούς όμως πολλοί λίγοι έχουν αρκετή εργασιακή εμπειρία στις επιχειρήσεις.
Πολλοί πολιτικοί έχουν δουλέψει
ελάχιστα η καθόλου. Οι δικηγόροι είναι καλοί για τα δικαστήρια αλλά διοικητική
εμπειρία έχουν σχεδόν μηδαμινή. Στη Ελλάδα θεωρούμε λανθασμένα τους καθηγητές
παντογνώστες και τους πιο ικανούς να κυβερνήσουν. Οι καθηγητές έχουν γνώσεις σε
βάθος σε ένα πολύ περιορισμένο αντικείμενο. Μπορεί το αντικείμενο τους να μην
έχει σχέση με τη θέση που καταλαμβάνουν. Στις ΗΠΑ θεωρούνται όπως οι καθηγητές
του Λυκείου, απλά ένα επίπεδο παραπάνω.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μεγάλη
ικανότητα στο να λουφάρουν η να κλέβουν. Όσοι έχουν δουλέψει αρκετά στον
ιδιωτικό τομέα έχουν εκπαιδευτεί στη διοίκηση: εξεύρεση εναλλακτικών,
αξιολόγηση κατάστασης, τοποθέτηση & υλοποίηση στόχων, μέθοδοι
διαπραγμάτευσης, παραγωγικότητα κλπ. Η λίστα περιλαμβάνει πολλά ακόμη. Πως θα
κάνουν την Ελλάδα από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης; Δεν ξέρω αλλά είμαι
σίγουρος ότι θα βρουν τον τρόπο. Έχουν τη κατάλληλη νοοτροπία για να
πετυχαίνουν αποτελέσματα.
Το σημαντικότερο είναι ότι θα
μεταλαμπαδεύσουν την νοοτροπία αυτή και στους άλλους. Δεν προτείνω να
εξαφανιστούν οι δικηγόροι, οι γιατροί και οι υπόλοιποι. Απλώς να αυξηθεί
σημαντικά η εκπροσώπηση επαγγελματιών από το κόσμο των επιχειρήσεων στην
πολιτική. Σε άλλες χώρες όπως πχ στη Μεγάλη Βρετανία το ποσοστό είναι πολύ ψηλότερο. Τα κόμματα θα πρέπει να φροντίσουν να προωθήσουν τέτοιους ανθρώπους
σε πολιτικές και διοικητικές θέσεις. Αλλιώς είναι πιθανό να δημιουργήσουν το
δικό τους κόμμα. Κάτι τέτοιο ακούγεται...
Π.Κ.
Υπερχρεωμένος
