ΣΥΣΤΗΜΑ

ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ

Παρακάτω είναι συλλογή άρθρων γύρω από θέμα στα οποία έχει γίνει και επεξεργασία.


Στην Ελλάδα, μετά την επταετία, η κοινοβουλευτική δημοκρατία θεωρείται τέλειο πολιτικό σύστημα. Να διευκρινίσουμε ότι δεν είναι η μόνη μορφή δημοκρατίας και μόνο τέλειο σύστημα δεν είναι. Στη πραγματικότητα είναι δικτατορία της πλειοψηφίας (μικρής μειοψηφίας όπως θα δούμε παρακάτω). Αναγνωρίζει τη βούληση της πλειοψηφίας. Η πλειοψηφία μπορεί να καταπιέζει τις μειοψηφίες. Παραδείγματος χάριν, το 51%  μπορεί να οικειοποιηθεί τις περιουσίες του 49% αν το επιθυμεί. Είναι λίγο ακραίο παράδειγμα για να δείξει τις αδυναμίες που υπάρχουν. Κάποιος μπορεί να επικαλεστεί ότι υπάρχει η προστασία του Συντάγματος. Και το Σύνταγμα όμως από διερυμένη πλειοψηφία ψηφίζεται.
Στη ενισχυμένη αναλογική δεν χρειάζεται 51% αλλά λιγότερο από 40%  για να πάρει ένα κόμμα αυτοδυναμία και 47% περίπου για αναθεώρηση Συντάγματος. Υποτίθεται ότι στις εκλογές οι πολίτες ψηφίζουν τα κόμματα για τα προγράμματα τους, σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Ισχυρές κοινωνικές ομάδες επηρεάζουν μέσω των ΜΜΕ και των εταιρειών δημοσκοπήσεων τη κοινή γνώμη. Έτσι από το 40% το 25% έχει ψηφίσει σύμφωνα με τα συμφέροντα του και το 15% ενάντια.  Ταυτόχρονα, μέσα στα κόμματα μια τάση η φράξια μπορεί να επικρατήσει και με 30% του συνόλου. Κάνοντας τις πράξεις 25% Χ 30% = 7,5%.
Στην Ελλάδα υπάρχει η «καλή»  συνήθεια τα κόμματα να εκφράζουν ασαφείς και αόριστες θέσεις και άλλα να λένε πριν τις εκλογές και άλλα να κάνουν μετά.  Έτσι το 7,5% πέφτει ακόμη πιο χαμηλά σε ποσοστά κάτω του 5%. Δηλαδή στη κοινοβουλευτική δημοκρατία ενισχυμένης αναλογικής η εκάστοτε κυβέρνηση εκπροσωπεί κάτω του 5% του εκλογικού σώματος και ασκεί πολιτικές υπέρ αυτών και εις βάρος των υπολοίπων. Κάποια νούμερα είναι κατ’ εκτίμηση και μπορεί να αμφισβητηθεί η ακρίβεια τους, δεν μπορεί όμως να αμφισβητηθεί η λογική πίσω από αυτά.
Σε καμία περίπτωση δεν προτείνουμε να αντικατασταθεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία με δικτατορία.  Πρέπει όμως αυτές οι πολύ σοβαρές αδυναμίες να διορθωθούν και η εκάστοτε κυβέρνηση να προσπαθεί να πετύχει μια ισορροπία ανάμεσα στα συμφέροντα όλων των κοινωνικών ομάδων και όχι να εκπροσωπεί τα συμφέροντα του 5%.

Από αρχαιοτάτων χρόνων η άρχουσα τάξη στήριζε τη ύπαρξη και την ευημερία της στην εκμετάλλευση και τη καταδυνάστευση των υπολοίπων. Για αιώνες είχε βρει ένα μοντέλο που λειτουργούσε θαυμάσια. Μετά ήρθε η Γαλλική και η Ρωσική επανάσταση.
Η άρχουσα τάξη σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να αφήσει το λαό να αποφασίζει και να έχει την εξουσία. Αστεία πράγματα! Αυτό θα σήμαινε την εξαφάνιση της. Έτσι έψαχνε ένα νέο μοντέλο καταδυνάστευσης και εκμετάλλευσης. Αντιλήφθηκε ότι εάν ο λαός είναι συμπαγής αργά η γρήγορα θα υπάρξει άσχημη κατάληξη, ενώ είναι καλύτερα να είναι διαιρεμένος και αντί οι πολίτες να μάχονται εναντίον τους να μάχονται μεταξύ τους.
Η παλιά άρχουσα τάξη ήταν οι βασιλείς, ευγενείς και αριστοκράτες. Η νέα άρχουσα τάξη είναι η πολιτικοοικονομική ελίτ. Οι παλιοί αριστοκράτες είχαν τους αυλικούς τους ενώ οι νέοι διάφορες προνομιούχες κοινωνικές ομάδες. Όπως συνέβαινε και παλαιότερα, υπάρχουν μεταξύ τους έριδες, διαφωνίες, συγκρούσεις, δολοπλοκίες  κλπ. Έχουν όμως ένα κοινό σημείο συνεννόησης και συνεργασίας, την εκμετάλλευση και καταδυνάστευση του λαού.
Τα κόμματα, διαδέχονται το ένα το άλλο ακολουθώντας περίπου ίδια πολιτική εις βάρος των πολλών και εις όφελος των λίγων. Με τη συνεργασία των ΜΜΕ ασκούν προπαγάνδα και επηρεάζουν το λαό να ψηφίζει ενάντια στα συμφέροντα του.  Η παλιά άρχουσα τάξη στηριζόταν κυρίως στη κληρονομικότητα ενώ η καινούργια σε μικρότερο βαθμό. Στη παλιά τα πρόσωπα έμεναν τα ίδια ενώ στην καινούργια εναλλάσσονται. Η παλιά είχε σαν όπλο κυρίως στη βία. Η νέα χρησιμοποιεί ενίοτε τη βία αλλά έχει εφεύρει προηγμένους τρόπους ελέγχου των μαζών.
Υπάρχουν δύο Ελλάδες αυτή τη στιγμή, δύο διαφορετικοί κόσμοι. Από τη μια η Ελλάδα των αυτοκτονιών, των σισσιτίων, της ανεργίας της οικονομικής ανέχειας. Από την άλλη η Ελλάδα των πονηρών, των συστημικών, των κολλητών, των κομματικών που ζουν ζωή χαρισάμενη. «Τα παίρνουν» από «δέκα μεριές» ενώ 1,5 εκατομμύριο Έλληνες δεν έχουν καμιά δουλειά και άλλοι τόσοι περίπου έχουν μισή δουλειά. Φαινομενικά βρίσκονται σε διαφορετικά στρατόπεδα αλλά είναι η ίδια κλίκα που συνδέονται μεταξύ τους με «περίεργους και σκοτεινούς» τρόπους.  Δημόσια, εκφράζουν με περισσή υποκρισία λύπη και συμπάθεια για τη κατάντια του Ελληνικού λαού. Μεταξύ τους γελάνε σε βάρος των ηλιθίων Ελλήνων που πληρώνουν με το αίμα τους τις «τρελές αμοιβές τους». Δεν έχουν την αξιοπρέπεια να μειώσουν δραματικά τις αμοιβές τους. 
Χρειάζεται επανάσταση – ελπίζω όχι βίαιη - για να ανατραπεί η ολιγαρχία που με το μανδύα της δημοκρατίας καταδυναστεύει και εκμεταλλεύεται τον Ελληνικό λαό. Η Γαλλική ήταν επανάσταση των αστών, η Ρωσική των προλετάριων. Η Νέα Ελληνική πρέπει να είναι η επανάσταση των αστών και των προλετάριων ενάντια στη πολιτικοοικονομική αριστοκρατία.

Πολιτική είναι η αντιπαράθεση  μεταξύ κοινωνικών ομάδων για την επιλογή και εφαρμογή  στόχων. Η αντιπαράθεση υπάρχει γιατί τα μέτρα επηρεάζουν με  διαφορετικό τρόπο τη κάθε ομάδα.  Μπορεί να πάρει πολλές μορφές όπως πάλη, διαπραγμάτευση, συνεννόηση.
Σύμφωνα με τη κομουνιστική θεωρία  υπάρχουν δύο τάξεις η εργατική και η καπιταλιστική. Οι εργάτες παλεύουν να ανατρέψουν την αστική  δικτατορία και να την αντικαταστήσουν με τη δικτατορία του προλεταριάτου η οποία σταδιακά θα μετασχηματιστεί σε αταξική και ακρατική κοινωνία. Σύμφωνα με τη φασιστική θεωρία υπάρχουν τρεις τάξεις εργαζόμενοι, εργοδότες και ελεύθεροι επαγγελματίες οι οποίες προσπαθούν να συνεργαστούν κάτω από τον έλεγχο του κράτους.
Στη πραγματικότητα υπάρχουν πάρα πολλές κοινωνικές ομάδες οι οποίες προσδιορίζονται με πολλών ειδών κριτήρια:
  • Επαγγελματικά πχ έμποροι, βιοτέχνες, δημόσιοι υπάλληλοι
  • Οικονομικά κριτήρια πχ άνεργοι, χαμηλόμισθοι, δανειολήπτες
  • Οικογενειακά κριτήρια πχ πολύτεκνοι, μονογονικές οικογένειες
  • Γεωγραφικά κριτήρια  κλπ
Ο κάθε πολίτης ανήκει ταυτόχρονα σε περισσότερες της μιας κοινωνικές ομάδες πχ βιοτέχνης, δανειολήπτης, πολύτεκνος.  Στη κάθε κατηγορία υπάρχουν υποκατηγορίες που επηρεάζονται το ίδιο από μια πολιτική αλλά διαφορετικά από άλλη  πχ οι έμποροι επηρεάζονται το ίδιο από μια μεταβολή φόρου αλλά εισαγωγείς και εξαγωγείς διαμετρικά αντίθετα από μια νομισματική υποτίμηση.
Τα πολιτικά κόμματα είναι οι διαμεσολαβητές που έχουν αναλάβει τη διαπραγμάτευση για λογαριασμό των κοινωνικών ομάδων. Επικρατεί ευρέως η αντίληψη ότι οι διαμεσολαβητές έχουν δημιουργήσει δική τους συντεχνία που έχει συμμαχήσει με ειδικές κοινωνικές ομάδες και προωθούν τα δικά τους συμφέροντα.
Η κατάσταση στη χώρα μας έχει φτάσει πλέον σε οριακό σημείο.  Διατηρούμε ακόμη λίγες ελπίδες ότι το  πολιτικό σύστημα θα  μπορέσει να ξεπεράσει τα προβλήματα.  Τα χρονικά περιθώρια όμως στενεύουν.  Αλλιώς  υπάρχουν δύο επιλογές:
  • Βίαιη Επανάσταση
  • Ειρηνική Επανάσταση
Προτείνουμε μια μορφή ειρηνικής  επανάστασης. Οι διάφορες κοινωνικές ομάδες να συσπειρωθούν σε πολιτικά γκρουπ.  Πρέπει να υπάρχει κάποιας μορφής συνάφεια η συνέργεια ανάμεσα στις ομάδες που απαρτίζουν τα γκρουπ.  Δεν μπορεί εργάτες και βιομήχανοι να συσπειρωθούν στο ίδιο γκρουπ. Στη συνέχεια τα πολιτικά γκρουπ θα διαπραγματευτούν μεταξύ τους χωρίς μεσάζοντες.
 Στη ΝΕΑ ΑΡΧΗ ήδη επιχειρούμε κάτι τέτοιο. Προσπαθούμε να συσπειρώσουμε αδύναμες κοινωνικές ομάδες όπως:
  • Ανέργους
  • Δανειολήπτες και οφειλέτες Δημοσίου
  • Πολίτες με οικιστικά προβλήματα
Ενθαρρύνουμε κάθε ανάλογη προσπάθεια δημιουργίας πολιτικού γκρουπ από άλλες κοινωνικές ομάδες.  Προτείνουμε στο κίνημα των αγανακτισμένων και σε άλλα κινήματα να οργανωθούν με αυτό το τρόπο γιατί όπως αναφέραμε και σε δημοσίευση η προσπάθεια τους δεν ήταν αρκετά αποτελεσματική. Το εάν και σε ποιο βαθμό κάποιο γκρουπ χρησιμοποιήσει επαγγελματίες πολιτικούς επαφίεται στη κρίση του.
Όπως αναφέραμε διατηρούμε ακόμη κάποιες ελπίδες ότι οι διαμεσολαβητές  θα μπορέσουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους με γνώμονα το συμφέρον των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπούν.  Αυτή θα είναι η πιο εύκολη και ανώδυνη λύση.  Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και προετοιμασμένοι ούτως ώστε να αποφευχθεί η βίαιη επανάσταση.   

Το καιρό της κρίσης ξεφυτρώνουν κόμματα κάθε μέρα. Δεν είναι κακό κάποιοι άνθρωποι να μαζευτούν και να κάνουν μια συλλογική προσπάθεια δημιουργίας κόμματος. Το αντίθετο μάλιστα είναι και ένας υγιής τρόπος αντίδρασης σε όσα περνάει η χώρα μας. Κακό είναι να επιμένουν όταν η προσπάθεια τους δεν έχει ικανοποιητικό αποτέλεσμα και δυνατότητες βελτίωσης. Φθάνουν σε ένα πολύ χαμηλό πλατώ και παραμένουν εκεί. Τι νόημα έχει αυτό; Ποιόν βοηθάνε; Ούτε τον εαυτό τους ούτε τη χώρα.
Τότε γιατί επιμένουν; Μα γιατί είναι αρχηγοί. Θυμίζει το παλιό ανέκδοτο. Όταν κάπου στην Ελλάδα φωνάξεις πρόεδρε αμέσως γυρίζουν τουλάχιστον πέντε άτομα. Τώρα γυρίζουν δεκαπέντε γιατί οι άλλοι δέκα είναι πρόεδροι νέων κομμάτων. Περιστοιχίζονται από διάφορες ψωνάρες που τους έδωσαν ένα τίτλο και δεν θέλουν να τον αφήσουν με τίποτα. Μετά απορούμε γιατί οι πολιτικοί μας δεν αφήνουν τις καρέκλες. Εδώ, δεν αφήνουν τη καρέκλα κάποιας Γραμματείας ενός κόμματος 0,01%!
Τι λέει η κοινή λογική; Ότι τα διάφορα μικρά κομματίδια θα πρέπει να προσπαθήσουν να ενωθούν και να δημιουργήσουν ένα κόμμα που τουλάχιστον θα κατορθώσει να μπει στη Βουλή. Εναλλακτικά προσπαθούν να προσεταιριστούν σε ένα μεγάλο κόμμα. Εάν και αυτό δεν είναι εφικτό τότε διαλύουν τα κόμματα τους και κάνουν καλό και στη χώρα και στον εαυτό τους. Ο εγωϊσμός όμως είναι αντίθετος με τη λογική.
Το βασικό πρόβλημα είναι ποιος θα είναι ο αρχηγός. Όλοι θέλουν τους υπόλοιπους να έρθουν κάτω από αυτούς. Πως θα δούμε ποτέ προκοπή σε αυτή τη χώρα με τέτοια νοοτροπία; Κάποιοι πολιτικοί δηλώνουν σε κάθε παρουσία τους τη αναγκαιότητα  εθνικής συνεννόησης. Κυρ δάσκαλε που δίδασκες! Δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους δέκα άτομα ίδιας ιδεολογίας και να βγάλουν μια άκρη! Πως θα γίνει συνεννόηση σε όλο το πολιτικό φάσμα που υπάρχουν σοβαρές ιδεολογικές διαφορές;

 Υπάρχουν τεσσάρων ειδών άνθρωποι σε σχέση με το πόσα λένε και πόσα κάνουν. Αυτοί που:
  • λένε πολλά και κάνουν πολλά
  • λένε πολλά και κάνουν λίγα
  • λένε λίγα και κάνουν πολλά
  • λένε λίγα και κάνουν λίγα
Στη πρώτη κατηγορία ανήκουν λίγοι αρκετά ικανοί. Η πλειοψηφία ανήκει στη δεύτερη και τρίτη κατηγορία. Οι περισσότεροι πολιτικοί ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία. Λένε πολλά αλλά κάνουν λίγα. Όλη τη μέρα μιλάνε στη Βουλή, στα ΜΜΕ, στους ψηφοφόρους, στους συνεργάτες, μεταξύ τους κλπ. 
Εάν χρειαστεί όμως να κάνουν κάποτε κάτι, τότε είναι πολύ απασχολημένοι. Το μεγαλύτερο κακό είναι ότι δεν αναγνωρίζουν την αδυναμία τους. Εάν συνέβαινε αυτό θα φρόντιζαν να την συμπληρώσουν με συνεργάτες που μιλάνε λίγο και κάνουν πολλά. Όμως επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους τέλειους προτιμούν συνεργάτες σαν και αυτούς. Έτσι όλοι μιλάνε και κανένας δεν κάνει τίποτα. 

Εξαθλιωμένε Έλληνα συνάνθρωπε που δέχεσαι καλόπιστα ότι σου σερβίρουν θέλω να σε προειδοποιήσω:
 ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ!
 Πιστεύεις διάφορους επιτήδειους -πολιτικούς, δημοσιογράφους, ειδικούς κλπ - επειδή σου φαίνονται συμπαθητικοί, ειλικρινείς, σοβαροί. Μη βγάζεις από αυτό συμπεράσματα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν εξαιρετική ικανότητα στη χειραγώγηση, το ψέμα, την υποκρισία. Δείχνουν να έχουν επιχειρήματα.  Εξέτασε τα πιο προσεκτικά και θα δείς ότι είναι σαθρά.
Μη δέχεσαι τις απόψεις κάποιου επειδή είναι ομοϊδεάτης σου. Δεν ενώνει τους ανθρώπους η ιδεολογία αλλά η κατάσταση. Ο μόνος που θα σε καταλάβει είναι αυτός που είναι στην ίδια κατάσταση με εσένα και ας  έχει διαφορετική ιδεολογία. Μην δέχεσαι ότι σου σερβίρει ένα κόμμα επειδή το υποστηρίζεις. Δεν έχεις καμία υποχρέωση. Έχουν χωρίσει το λαό σε δεξιούς και αριστερούς που τσακώνονται μεταξύ τους για να μη φαίνεται ο πραγματικός διαχωρισμός που είναι βολεμένοι και εξαθλιωμένοι.
         Δεν ενδιαφέρεται κανείς για εσένα ! Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι καρέκλες, τα προνόμια τους, το βόλεμα τους, το τομάρι τους. Αυτό που σου λένε δεν είναι το δικό σου συμφέρον αλλά το δικό τους παρουσιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι είναι το δικό σου συμφέρον.
 Οι περισσότεροι που αναπτύσσουν θεωρίες και απόψεις στα ΜΜΕ είναι βολεμένοι. Είναι κωμικοτραγικό οι βολεμένοι να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα αυτών που τα έχουν. Τα προβλήματα διαιωνίζονται διότι το μόνο που ενδιαφέρει τους βολεμένους είναι να διατηρήσουν το βόλεμα τους.
        Άκουσε όσο το δυνατόν περισσότερες  διαφορετικές απόψεις και διαμόρφωσε τη προσωπική σου γνώμη σε κάθε ζήτημα.  Επέλεξε να υποστηρίξεις το κόμμα που είναι πιο κοντά στις απόψεις σου και εκφράζει καλύτερα τα συμφέροντα σου, στα σημαντικότερα για εσένα ζητήματα. Μη διστάσεις να αλλάξεις κόμμα όταν διαπιστώσεις απόκλιση συμφερόντων και απόψεων. 

        Τα βασικά κίνητρα των περισσότερων πολιτικών, ανεξαρτήτως  πολιτικής ιδεολογίας και με λίγες εξαιρέσεις, είναι το προσωπικό  πρωτίστως και το κομματικό δευτερευόντως συμφέρον. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Είναι όλοι καλοί πωλητές διαφορετικών κακών προϊόντων. Τα προϊόντα τους, δηλαδή οι ιδεολογίες και πολιτικές, είναι κακές γιατί είναι ελλιπείς. Είναι μονόφθαλμοι, έχουν ένα μόνο μάτι αριστερό η δεξιό. Άλλοι έχουν κοινωνική ευαισθησία χωρίς πρακτική σκέψη, άλλοι πατριωτισμό χωρίς ανθρωπισμό, άλλοι σεβασμό στα κοινωνικά δικαιώματα αλλά όχι στα ατομικά κ.ο.κ. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα όμως βρίσκεται στη χειρότερη θέση αυτή τη στιγμή. Πρέπει να είμαστε πάντα ουραγοί των εξελίξεων και ποτέ πρωτοπόροι ;
        Οι πολιτικοί δεινόσαυροι θα εξαφανισθούν αλλά όπως και με τους πραγματικούς δεινόσαυρους θα πάρει καιρό. Τη θέση τους θα πάρουν πιο ολοκληρωμένοι πολιτικοί που θα συνδυάσουν πατριωτισμό, ανθρωπισμό, ανιδιοτέλεια, κοινωνική ευαισθησία, πρακτική σκέψη, αποτελεσματικότητα και θα εκφράσουν τα συμφέροντα όλου του λαού. Αναμένουμε καιρό την εμφάνιση των πολιτικών Μεσσιών που χρειάζεται η χώρα επειγόντως για να σωθεί.  Όπως φαίνεται δεν θα προέλθουν από το πολιτικό σύστημα και θα πρέπει να τους αναδείξει η κοινωνία.  

Ζητάτε από τον ελληνικό λαό να συνεχίσει να κάνει θυσίες και από τις  διάφορες κοινωνικές ομάδες να συνεχίζουν να βάζουν πλάτη για τη σωτηρία της χώρας. Προσπαθείτε να σπάσετε τα συντεχνιακά προνόμια. Ζητάτε μείωση των αποδοχών και του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και  των συντάξεων.
Δώστε πρώτοι το καλό παράδειγμα. Ξεκινήστε πρώτα από την συντεχνία των πολιτικών και των ανώτερων κρατικών υπαλλήλων και μειώστε:
  • τον αριθμό, την αποζημίωση, τις συντάξεις, τα προνόμια  και το αφορολόγητο των βουλευτών
  • τον αριθμό, τις απολαβές, τις συντάξεις και τα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής
  • τις αποδοχές και τις συντάξεις του Προέδρου, του Πρωθυπουργού, των υπουργών και των γενικών γραμματέων
  • τις  αποδοχές και τις συντάξεις  όλων των υψηλόβαθμων κρατικών υπαλλήλων συμπεριλαμβανομένων στελεχών ΔΕΚΟ, ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών και οργανισμών όπως το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
Στη συνέχεια δημοσιεύστε τις στο διαδίκτυο για να ξέρει ο λαός πόσα πληρώνει τον καθένα.
Το πονηρό επιχείρημα που επικαλούνται κάποιοι είναι ότι αυτά δεν  θα έχουν  σημαντική διαφορά στο κρατικό προϋπολογισμό.  Όπως βέβαια δεν έχουν και μεγάλη διαφορά τα μέτρα που παίρνονται για κάθε κοινωνική ομάδα χωριστά. Αθροιστικά όμως για όλες τις ομάδες δημιουργούν μεγάλη διαφορά.  «Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι» όπως λέει η σοφή λαϊκή παροιμία. Κυρίως όμως  είναι θέμα αρχής και παραδείγματος. Σώθηκε η Ελλάδα επειδή ο Πρόεδρος δεν παίρνει το μισθό του ; Όχι βέβαια. Έχει όμως σημασία ο συμβολισμός του. Είναι επιεικώς απαράδεκτο 1,5 εκατομμύριο άνεργοι άνθρωποι και ακόμη περισσότεροι που τα βγάζουν πέρα δύσκολα να φορολογούνται για να πληρώνουν αστρονομικούς μισθούς και συντάξεις κρατικών λειτουργών.
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)