Εκμεταλλευτική, καταπιεστική και υποκριτική ελίτ

            Έχω διαβάσει και εγώ σε κάποιο βιβλίο ένα παρόμοιo σενάριο με αυτό που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο άρθρο Μακρόπνοο σχέδιο. Η λογική είναι η εξής. Ο υπερπληθυσμός και ο υπερκαταναλωτισμός έχει οδηγήσει σε καταστροφή του περιβάλλοντος και εξάντληση των φυσικών πόρων.  Για να το αντιμετωπίσει η παγκόσμια ελίτ προσπαθεί να περιορίσει δραστικά τη κατανάλωση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού.
           
Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να μειώσει  το εισόδημα του  80-90% του πληθυσμού της γης σε τέτοιο επίπεδο που να μην τους επιτρέπει κάτι περισσότερο από τα τελείως απαραίτητα δηλαδή σίτιση, στέγαση, ένδυση και έξοδα μεταφοράς.  Εάν οι άνθρωποι  δεν έχουν αρκετό εισόδημα δεν θα έχουν χρήματα να υπερκαταναλώσουν. Δεν θα μπορούν να αποκτήσουν αυτοκίνητο, να ταξιδέψουν με αεροπλάνο, να αγοράσουν περιττά πράγματα κλπ. Στις αναπτυγμένες χώρες τα χαμηλά εισοδήματα θα οδηγήσουν σε υπογεννητικότητα και θα μειωθεί ο πληθυσμός της γης.
            Στο παρελθόν τη δουλειά την έκαναν οι πόλεμοι. Μείωναν το πληθυσμό και έριχναν το βιοτικό επίπεδο. Μετά το πόλεμο οι κοινωνίες ξανάρχιζαν σε πολύ χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο από πριν. Ύστερα απο το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε μια διεθνής προσπάθεια να σταματήσουν οι πόλεμοι. Δημιουργήθηκαν όμως κάποια προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπισθούν με άλλους τρόπους.  
            Αυτό είναι το σενάριο που είχα διαβάσει. Δεν λέω ότι το υιοθετώ. Είναι τόσα πολλά αυτά που κυκλοφορούν που δε ξέρει κανείς  τι να πρωτοπιστέψει. Όμως με όλα όσα συμβαίνουν δεν το θεωρώ απίθανο. Κάνω μια υπόθεση εργασίας ότι πράγματι υπάρχει ένα τέτοιο σχέδιο ούτως ώστε να κάνω κάποιους σχολιασμούς πάνω σε αυτό.  
            Υπάρχει μια λογική και κάποιοι καλοί σκοποί. Ίσως να συμφωνούσα και εγώ μαζί τους εάν το προσέγγιζαν με διαφορετικό τρόπο δηλαδή εάν δεν εξαιρούσαν τους εαυτούς τους και δεν διατηρούσαν τις ώρες εργασίας σταθερές. Θα μπορούσαν να μειώσουν τις εβδομαδιαίες ώρες εργασίας σε λιγότερες από 30 και να συμμετέχουν και αυτοί σε μείωση του εισοδήματος και του πλούτου.
            Όχι μόνο η εγχώρια αλλά και η διεθνής άρχουσα τάξη ήταν πάντοτε εκμεταλλευτική, καταπιεστική και υποκριτική. Έχουν το τρόπο να τα προσαρμόζουν όλα προς όφελος τους.  Η πολιτικοοικονομική ελίτ θέλει να διατηρήσει και να αυξήσει τις ώρες εργασίας μειώνοντας όμως τις απολαβές της εργασίας ούτως ώστε να μπορέσει να συγκεντρώσει όλο το πλούτο στα χέρια της.  
            Η ελίτ αυτή θα κρατήσει για τους εαυτούς της όλες τις απολαύσεις σε υπερθετικό βαθμό ενώ θα τις στερήσει από τους υπόλοιπους. Η υπέρμετρη κατανάλωση από ένα μικρό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού είναι λιγότερο ζημιογόνος από την  υπερκατανάλωση ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού.
            Συγκέντρωση του πλούτου δεν γίνεται μόνο μέσω των επενδύσεων του μεγάλου κεφαλαίου αλλά και μέσω της φορολόγησης.  Βρίσκονται τρόποι ώστε τα χρήματα των φορολογούμενων να καταλήγουν στις σωστές τσέπες μέσω αλυσιδωτών συναλλαγών που αφετηρία έχουν τον δημόσιο τομέα. Το κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία. 

Περικλής Ζ