«Όλοι οι βολεμένοι έχουν πάθει ομαδική
παράκρουση με την Ευρωπαϊκή πορεία. Δεν
είδα κανέναν άνεργο, κατεστραμμένο επιχειρηματία η υπερχρεωμένο να χτυπιέται για το ευρώ και την ΕΕ. Μόνο τα γιουσουφάκια
των Ευρωπαίων τα έχει πιάσει πανικός μήπως χάσουν τα προνόμια τους σε
περίπτωση εξόδου. Μετά δεν θα έχουν τους
Ευρωπαίους να τους υποστηρίζουν και να τους διατηρήσουν στις θέσεις τους». Αυτά μου είπε ένας καλός μου φίλος.
Δεν είμαι βέβαιος ότι είναι έτσι τα πράγματα αλλά αναρωτιέμαι: γιατί τόσο μεγάλη εμμονή με την Ευρωπαϊκή
πορεία; Κατ’ αρχάς πρέπει να ξεχωρίσουμε την ΕΕ από την Ευρωζώνη. Η Αγγλία που
έχει το δικό της νόμισμα έχει αντιευρωπαϊκή πορεία; Υποθέτω ότι όλοι αυτοί που
τους έχει πιάσει αμόκ υποστηρίζουν και τα δύο. Και εγώ παλαιότερα υποστήριζα
την συμμετοχή της Ελλάδας και στα δύο. Από
την αρχή της κρίσης είμαι πολύ προβληματισμένος.
Η ΕΕ δεν προστάτευσε την ελληνική κλωστοϋφαντουργία
απέναντι στο κινέζικο ανταγωνισμό αλλά προστάτεψε τα γερμανικά φωτοβολταϊκά. Το
σκληρό ευρώ μείωσε την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων σε σχέση με τη
δραχμή και διάβρωσε την παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας. Νομίζω ότι με
αυτές τις συνθήκες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέουν θα μας
έβγαζαν από την Ευρωζώνη και ίσως την ΕΕ. Δυστυχώς δεν μπορούμε να εξακριβώσουμε
τι θα έκαναν.
Το ευρώ και την ΕΕ τα αντιμετωπίζουν σαν αξιώματα
που δεν χρειάζεται απόδειξη. Εξηγήστε μου γιατί πρέπει να μείνουμε στο ευρώ, μήπως
κάνω κάποιο λάθος η μήπως που διαφεύγει κάτι.
Ζ.Α.
Εξοντωμένος αστός